Ik blijf het een mooi gezicht vinden, echt typisch voor het Nederlandse landschap: koeien in de wei. Begin april verschenen de eersten, en inmiddels zie je ze overal. Vooral aan het begin van het voorjaar is het toch heerlijk om te zien hoe de koeien dartelend voor de eerste keer de wei in gaan? Dan zijn ze toch op de beste plek die je ze zou kunnen toewensen?
Een zwager van me is veehouder, en een paar weken geleden plaatste hij een filmpje op de familie-app, met ondertiteling: ‘De koeien gaan voor het eerst de wei in… maar niet van harte’. Op het filmpje is een stel weifelende koeien te zien, die de uitgang van de stal niet voorbij lijken te willen. Uiteindelijk gaan ze toch maar de wei in, maar zeker niet dartelend.
Het verrassende perspectief van de ander
Laatst vroeg ik mijn zwager hoe het kwam dat de koeien geen zin hadden. Zijn antwoord verraste me eigenlijk wel: de koeien zijn helemaal niet zo graag in de wei. De wei is immers open en kaal, en in de stal vinden ze schaduw en beschutting. Iets wat voor mij zo vanzelfsprekend leek, namelijk dat koeien het liefst in de wei lopen, bleek helemaal niet per definitie waar. En dat maakte me weer bewust van het feit dat wij mensen vaak denken dat iets vanzelfsprekend is, terwijl dat voor anderen (koeien, maar ook andere mensen) helemaal niet zo is.
Verandering vraagt begrip
Dit verschijnsel, dat het perspectief van de ander verrassend anders kan zijn dan jouw eigen perspectief, daar loop je vaak tegenaan bij veranderprocessen. Je hebt een helder doel voor ogen. Je bent ervan overtuigd dat dit het juiste is. En je vindt het niet meer dan logisch dat je medewerkers of collega’s dat ook zo zien. Maar de werkelijkheid leert dat dit meestal niet zo is. Het perspectief van de ander kan heel anders zijn dan dat van jou. En je kunt alleen met zijn allen veranderen, als iedereen mee in beweging komt. Daarom is het juist zo belangrijk om je bewust te zijn van wat de ander beweegt. En daar kom je alleen achter door te luisteren en met die ander mee te denken. Geef de ander de ruimte voor zijn of haar eigen visie, en om bezwaren, zorgen en nadelen van jouw visie onder woorden te brengen. Pas als je hem of haar begrijpt, kun je de ander uitnodigen om met jou mee in beweging te komen. Dan gaat die ander met jou meedenken, in plaats van tegendenken. En dan ontstaat er vaak ook ruimte voor de verandering die jij nastreeft.
Verandering vraagt geduld
Nu is het zo dat de koeien van mijn zwager, toen ze eenmaal buiten waren, best wel genoten van het frisse voorjaarsgras. Ze hadden alleen even tijd nodig om te schakelen, en ze vinden het ook wel fijn als er rekening wordt gehouden met hun behoefte om zo nu en dan in de stal te schuilen. Zo gaat het bij verandering: het proces van tegendenken naar meedenken vergt tijd. En de hoeveelheid tijd die het vraagt, verschilt ook nog eens per persoon. Dus wil je iets veranderen, in je directe werkomgeving, in je team, in je organisatie? Dan heb je een flinke portie geduld nodig. Maar het is de moeite waard. Want een groep mensen die zich begrepen en gehoord voelt, en die daardoor gemotiveerd is om in beweging te komen, daar zit veel power in. Zo’n groep mensen kan echt een verandering teweegbrengen!
Herken je dit en heb jij een mooi veranderverhaal om te delen? Laat het me weten!