Eén van de grote voordelen van mijn bedrijf is dat er twee paarden bij horen – en dat die ook mij regelmatig een spiegel voorhouden, waardoor ik nieuwe dingen leer of bekende dingen bevestigd zie. Mijn (coach)paard Ginger wees me vorige week op een principe dat essentieel is voor verander- en groeiprocessen in teams: het principe van “eerst beweging, dan richting”.
Leiding geven: de parallellen tussen paard en team
Op maandagochtend of vrijdagmiddag ga ik graag paardrijden om Ginger in vorm te houden en om zelf te ontspannen. En hoewel ontspanning het hoofddoel is, vind ik het toch leuk om ergens naar toe te werken met haar. Zo werk ik momenteel aan haar balans en wendbaarheid. Ik vind het mooi om haar steeds sterker te zien worden en onze communicatie steeds meer te verfijnen – met als resultaat dat ik steeds minder en kleinere signalen nodig heb om haar te sturen. Is dat niet ook de wens van iedere leidinggevende of projectleider? Dat je je mensen met miniem ingrijpen de juiste dingen kunt laten doen? Dat ze op eigen benen staan, flexibel en in balans zijn?
Beweging komt voor richting
Bij het paardrijden is het controleren van het tempo de eerste stap naar een dergelijke verfijnde manier van aansturen. Wanneer het tempo te hoog ligt kan een paard geen beheerste bochten maken, wanneer het te laag ligt loopt het paard niet voldoende op eigen benen. Het heeft niet zoveel zin om ingewikkelde figuren te rijden of het paard in de juiste houding te dwingen wanneer het tempo niet klopt. Beweging komt voor richting.
Bij teams werkt het net zo, heb ik ervaren. Ik zie vaak dat bevlogen en visionaire projectleiders of leidinggevenden een mooie visie neerzetten, maar de mensen niet meekrijgen. Een visie ontwikkelen en uitwerken heeft te maken met richting – waar willen we naartoe. Maar is jouw visie ook de visie van jouw mensen? En zijn ze wel gemotiveerd om in actie te komen? Als mensen de ene na de andere visie over zich uitgestort krijgen, kunnen ze daar moe of moedeloos van worden. En blijft beweging uit. Of ze gaan hun eigen gang en je hebt weinig tot geen invloed op hun beweging.
Intrinsieke motivatie en beweging
Mensen komen alleen echt in beweging als ze vanuit zichzelf gemotiveerd zijn om iets te doen. Waar die motivatie vandaan komt kan verschillend zijn. Zo schrijft Anton Philips in zijn boek ‘De kracht van motivatie’ dat motivatie een patroon is waarin verschillende factoren een rol spelen. Denk dus niet te snel dat je wel weet hoe je je mensen kan meekrijgen! Soms weten ze het zelf niet eens. Maar het loont zeker om je te verdiepen in de drijfveren van je mensen. Het helpt je om ieder in te zetten op een plek waar hij/zij sterk is en plezier heeft. En daardoor worden de prestaties van je team beter. In mijn coachingen zie ik vaak een enorm verschil ten goede, als mensen (her)ontdekken waar hun kracht en motivatie ligt en dat bewust gaan gebruiken. En hoewel het voor sommigen een zoektocht is waar een coach bij nodig is, is het voor sommigen allang duidelijk en hoef je er alleen maar naar te vragen.
Met Ginger wil ik graag komend voorjaar meedoen aan een wedstrijd. Want als ik een aantal maanden zo met haar heb gewerkt, wil ik het resultaat ook laten zien aan de wereld om mij heen. En hopelijk ook een prijs winnen: ik ga voor de eerste! En jij en je team, waar gaan jullie voor?