Vertrouwen is nodig om goed te kunnen samenwerken. Vertrouwen van je collega, van je team, van je klant. Je kent vast wel het gevoel dat alles bijna vanzelf gaat, omdat er wederzijds vertrouwen in de samenwerking is. En je kent vast ook wel een voorbeeld waar een samenwerking enorm veel energie kostte omdat dat vertrouwen ontbrak. Ook in mijn werk als coach is vertrouwen essentieel, zowel voor mezelf als voor de klant. Zonder vertrouwen werkt een coachtraject niet.
Hoe kun je het vertrouwen winnen van je klant, collega of teamlid? Ik heb daar niet een sluitend antwoord op. Ik vind het eigenlijk ook een raar woord: ‘winnen’. Alsof het een wedstrijd is en je het vertrouwen alleen krijgt als je de beste prestatie neerzet. Is vertrouwen niet meer een geschenk dat vooral afhankelijk is van de welwillendheid van de gever? Of kun je het wel degelijk winnen?
In de opleiding van mijn jonge paard Clary had ik de laatste weken een vertrouwensissue. Dat heeft me een paar nieuwe inzichten gegeven over mezelf als het gaat om vertrouwen. Inzichten die ook van toepassing kunnen zijn op het vertrouwen tussen mensen.
Op een bepaald punt in de training wil ik graag dat het paard naar me toe komt. Dit doet het paard als ik voldoende leiderschap uitstraal en ze vertrouwen in mij heeft. Clary is een paard dat altijd naar elk mens toekomt, ze is heel nieuwsgierig. Maar op dit punt van de training bleef ze juist steeds op afstand staan. Ondanks praktische tips van mijn instructrice kreeg ik het niet voor elkaar. Met als resultaat dat het een figuurlijk (en soms ook letterlijk) ‘getouwtrek’ werd. Ik gefrustreerd, en het paard natuurlijk nog minder geneigd om te komen.
De fouten die ik op dit punt maakte:
- Te weinig oprechte intentie. Als ik afdwaal met mijn gedachten of als mijn vraag twijfelend is omdat ik bang ben voor een negatieve reactie, heeft ze het gevoel dat ik het niet meen. Ik stel dan als het ware geen open, ‘kwetsbare’ vraag. Ook in de communicatie tussen mensen zie je vaak dat er dan een afstand ontstaat waardoor er geen vertrouwen groeit.
- Te dwingend zijn in het vragen. Ik heb geprobeerd met duidelijke signalen (rukjes aan het touw) duidelijk te maken wat ik bedoelde. Maar hoe ‘duidelijker’ ik werd, hoe minder geneigd ze was om te komen. Je kunt iets te graag willen en dan voelt de ander geen ruimte om zelf te beslissen.
- Bij het uitblijven van een reactie, te snel aannemen dat ze niet wil komen en dan zelf maar haar kant op gaan. Dit kun je vergelijken met oplossen voor en invullen voor de ander. Het lijkt misschien alsof je die ander helpt, maar de ander voelt geen ruimte om zelf na te denken en dat gaat ten koste van het vertrouwen.
Het is een worsteling geweest, maar uiteindelijk is het me wel gelukt. De oplossing was eigenlijk simpel: met alle aandacht duidelijk aan haar laten weten wat ik verlang, en het daarna loslaten in mijn hoofd – en haar zelf laten beslissen of ze wilde komen. En me in mijn gedrag niet laten leiden door haar (mogelijke) reactie. Toen ik dit deed, voelde ze de ruimte om te komen en gaf ik het leiderschap dat ze nodig had.
Wat ik mooi vind is dat haar vertrouwen is gegroeid ondanks de fouten die ik maakte. Omdat ik haar signalen serieus nam en er iets mee deed. Ik bleef zoeken naar de juiste aanpak. Het was als het ware een oprecht gesprek over de samenwerking en hoe we die konden verbeteren. En dan kan vertrouwen groeien. Misschien is dat wel de juiste term: groeien. Hoewel, als het dan eindelijk lukt, voelt het wel een beetje als winnen.
Clary is trouwens coachpaard in mijn praktijk. Dus wil je deze lessen zelf ook ervaren? Neem dan contact op voor de mogelijkheden voor een paardencoachsessie. Of kijk hier: https://www.lifelineleiderschap.nl/paardencoaching-powerboost/